Wired’in haberine göre,
BU HİKAYE ORJİNAL OLARAK göründü WIRED İtalya ve İtalyancadan tercüme edilmiştir.
Gerard Talavera onları fark ettiğinde, bir düzine kelebek Fransız Guyanası’ndaki bir plajın üzerinde zarifçe uçuyordu. Sıra dışı olduklarını görmek sadece bir an sürdü. Bunlar sıradan kelebekler değildi, gördü, ama boyalı hanımlardı (Vanessa Cardi) —Güney Amerika’da yaşamayan güzel turuncu, beyaz ve siyah böcekler. Avrupa’dan Sahra Altı Afrika’ya düzenli olarak göç ederler, ancak yolculukları sırasında dinlenmek için birkaç kez dururlar. Talavera, bu plaja ulaşmak için 4.200 kilometreden fazla yol kat etmeleri ve hiç ara vermeden Atlantik Okyanusu’nu geçmeleri gerektiğini fark etti.
Bu 2013’teydi. Şimdi, 10 yıllık araştırmanın ardından, Barselona Botanik Enstitüsü’nde bir böcek bilimci olan Talavera, uluslararası bir araştırma ekibiyle birlikte çalışarak böceklerin gerçekten de Atlantik’i geçtiğini kanıtladı ve bunu nasıl yapacaklarını da bildiklerini düşünüyorlar. Bu uzun göçün detayları yayınlandı içinde Doğa İletişimleri.
Kelebeklerin gizemli yolculuğunu izlemek ve kökenlerini kanıtlamak için ekip bir dizi analiz gerçekleştirdi. Kelebekler gibi göçmen böcekler çok sayıda olmasına rağmen bilim insanlarının onları takip etmesi çok zordur: Örneğin araştırmacılar, diğer hayvanlarda olduğu gibi izleme cihazları takamazlar çünkü bunlar genellikle böcekler tarafından taşınamayacak kadar büyük ve ağırdır. Kelebeklerin kökenlerine dair ipuçları diğer veri kümelerinden elde edilmek zorundaydı.
İlk olarak, ekip kelebeklerin gelişinden önceki haftalara ait meteorolojik verileri inceledi ve rüzgar koşullarının Afrika’dan Güney Amerika’ya bir yolculuğu desteklemiş olabileceğini buldu. Uzmanlar ayrıca kelebeklerin genomlarını sıraladı ve Afrika ve Avrupa’daki popülasyonlarla daha yakın bir akrabalık gösterdiğini buldu, bu da yaratıkların Kuzey Amerika’dan uçup gelmiş olma olasılığını ortadan kaldırdı.
Daha derinlere inmeye teşvik edilen ekip, kelebeklerin kanatlarındaki iki kimyasal elementin (hidrojen ve stronsiyum) atomlarını analiz etti. Elementler, çekirdeklerinde farklı sayıda nötron bulunması sonucu izotop olarak bilinen biraz farklı formlarda bulunabilir. İzotopların konsantrasyonu dünyanın dört bir yanında değiştiğinden, kelebeklerin kanatlarındaki izotopların yapısı coğrafi bir parmak izi gibi davranarak muhtemel köken yerlerini gösterebilir. En yakın izotop eşleşmeleri Batı Afrika ve Avrupa’daydı.
Son olarak, ekip yenilikçi moleküler teknikler kullanarak böceklere bağlı polen tanelerinin DNA’sını diziledi ve yaratıkların nektar aldığı çiçekleri tanımlayabildi. Analiz, tropikal Afrika’da sadece yağmur mevsiminin sonunda çiçek açan iki bitki türünden polen taşıdıklarını gösterdi.
Tüm araştırmalar bir araya getirildiğinde, kelebeklerin daha önce hiç kaydedilmemiş bir başarı olan Atlas Okyanusu’nu aştığını öne sürdü. Barselona’daki Evrimsel Biyoloji Enstitüsü’nde biyolog ve çalışmanın ortak yazarlarından biri olan Roger Vila, “Kelebekleri genellikle güzelliğin kırılganlığının sembolleri olarak görürüz, ancak bilim bize inanılmaz başarılar elde edebildiklerini gösteriyor. Yetenekleri hakkında keşfedilecek daha çok şey var” diyor.
Böceklerin yaptığı yolculuk muhtemelen beş ila sekiz gün süren uzun bir yolculuktu ve bu yalnızca son derece elverişli rüzgar koşulları sayesinde mümkün oldu. Böceklere yardımcı olan ve Sahra Hava Katmanı olarak bilinen hava akımları, Sahra Çölü’nden Güney Amerika’ya büyük miktarda toz ve kum taşımaktan da sorumludur ve bu da Amazon.
“Kelebekler bu uçuşu yalnızca enerji açısından maliyetli olan aktif uçuş ile rüzgarla süzülme arasında gidip gelen bir strateji kullanarak tamamlayabilirdi,” diyor Barselona Evrimsel Biyoloji Enstitüsü’nde doktora yapan çalışmanın ortak yazarı Eric Toro-Delgado. “Rüzgar olmadan kelebeklerin tüm enerjilerini tüketmeden önce en fazla 780 kilometre uçabileceğini tahmin ediyoruz.”
