Wired’in haberine göre,
Space Solar, Fizik Dünyası’nın CASSIOPeiA adlı uydu tasarımı üzerinde çalışıyor. açıklar “fotovoltaik panellerin ‘basamaklar’ ve mikrodalga vericilerinin (çubuk şeklindeki dipoller) ‘yükselticiler’ olduğu, spiral bir merdivene benziyor.” Hareketli parçası olmayan sarmal bir şekle sahiptir.
Space Solar CEO’su Sam Adlen, “Sistemimiz yüz binlerce aynı yemek tabağı büyüklüğündeki güç modülünden oluşuyor. Her modülde güneş enerjisini DC elektriğe dönüştüren PV bulunuyor” dedi.
“Bu DC gücü daha sonra elektroniği çalıştırarak gücü dipol antenlerden Dünya’ya doğru iletir. Uzaydaki bu güç, [microwaves] ve Dünya’ya tutarlı bir ışın halinde gönderilir, burada bir doğrultucu anten tarafından alınır, tekrar elektriğe dönüştürülür ve şebekeye verilir.”
Adlen, yörünge içi montaj gibi uzay uygulamalarına yönelik robotik teknolojilerin hızla ilerlediğini söyledi.
Ceriotti, bir diğer tasarım olan SPS-ALPHA’nın, tek tek hareket ettirilebilen modüler küçük reflektörler olan birçok heliostat içeren büyük bir güneş kollektörü yapısına sahip olduğunu yazdı. Bunlar yoğunlaşmak Güneş ışığını ayrı güç üretim modüllerine iletiyor ve ardından başka bir modül aracılığıyla Dünya’ya geri iletiyor.
Uzay Tabanlı Güvenlik
Bu planlar büyük miktarda mikrodalga veya radyo radyasyonu içeriyor. Ancak uzay tabanlı güneş enerjisi nispeten güvenlidir. Uzay tabanlı bir güneş enerjisi kurulumundan gelen mikrodalga radyasyonu için, “bu frekansların insanlar veya canlılar üzerindeki bilinen tek etkisi doku ısınmasıdır” diyor Vijendran. “Eğer o güç seviyesinde böyle bir ışının içinde dursaydınız, bu … akşam güneşinin altında durmak gibi olurdu.” Yine de Caplin, bu mikrodalgaların insanlar, hayvanlar, bitkiler, uydular, altyapı ve iyonosfer üzerindeki etkilerini incelemek için daha fazla araştırmaya ihtiyaç olduğunu söyledi.
Ancak bunu halka duyurmak hâlâ bir zorluk olabilir. Adlen, “Hala çözülmesi gereken bir kamu algısı sorunu var ve bunu başarılı bir şekilde pazara sunmak için güçlü bir katılım gerekecek” dedi.
Uzay tabanlı güneş enerjisi kullanan askeri saldırılar da endişe yaratabilir. Ancak uzay tabanlı bir güneş enerjisi istasyonu askeri nedenlerle kaçırılsa bile, donanım ışını güvenli bir yoğunlukla sınırlayacak ve böylece Dünya’daki insanlara veya ekosistemlere zarar vermek için kullanılamayacak, dedi Ceriotti.
Çevresel sorunların ötesinde, konuşlandırmadan önce çözülmesi gereken ek endişeler de var. İletişim sinyalleriyle parazitlenme başka bir potansiyel risktir, ancak Gibney ışının frekansının uçak iletişimini bozmayacağını yazmıştır. Bazı diğer fiziksel risklerin hesaba katılması önemlidir.
Vijendran, meteorlar veya uzay çöpleri gibi yörüngedeki enkazların istasyona çarpabileceğini ve hasar verebileceğini söyledi. Güneş enerjisi santralindeki etkiler enkaz üretirse, bu da sorunlara yol açabilir. Ayrıca donanımın kendisi de ömrünün sonuna ulaştığında yörüngeden çıkarılması gerekecek. Caplin, “ESA’nın Temiz Uzay Girişimi var. Uzaya gönderdiğimiz her şeyin, beşikten mezara tüm yaşam döngüsünü düşünmemiz gerekiyor” dedi.
Son olarak, projenin hala çevresel bir etkisi olacaktır. Güneş enerjisi santrali donanımını yörüngeye yerleştirmek, inşa etmek ve kontrol etmek kirlilik yaratacak ve önemli miktarda yakıt kullanacaktır, diye yazdı Ceriotti. Yüzlerce fırlatma gerekebilir.
Fırlatma Ekonomisi
Çevresel etkilerinin ötesinde, bu fırlatmalar paraya mal olacak. Caplin, şimdiye kadar bir uzay güneş enerjisi santrali inşa etmenin önündeki en büyük engelin maliyet olduğunu söyledi. “Bu manzara değiştikçe ve uzaya göndermek için her şey genel olarak daha ucuz hale geldikçe, bunu tekrar masaya yatırabiliriz. Para konuşur. Maliyet-fayda analizleri üzerine iki bağımsız çalışmanın tavsiyesine sahibiz ve ikisi de bunun uygulanabilir olabileceğini belirledi.”
Ceriotti, uzay tabanlı güneş enerjisinin maliyetinin üretim maliyetleri, bakım maliyetleri ve fırlatma maliyetlerini içereceğini söyledi.
