Wired’in haberine göre,
Ancak modelleme şunu göstermiştir ki yeterince yıldız dağıtmak zor son parsek problemini çözmek için kara deliklere doğru.
Alternatif olarak, her kara deliğin etrafında küçük bir gaz diski olabilir ve bu diskler, deliklerin oluşturduğu boş bölgeyi çevreleyen daha geniş bir diskten malzeme çekebilir. Taylor, “Etraflarındaki diskler daha geniş bir diskten besleniyor” dedi ve bu da yörünge enerjilerinin daha geniş bir diske sızabileceği anlamına geliyor. Natarajan, “Çok etkili bir çözüm gibi görünüyor” dedi. “Çok fazla gaz var.”
Ocak ayında Blecha ve meslektaşları fikri araştırdım sistemdeki üçüncü bir kara deliğin çözüm sağlayabileceğini söyledi. İki kara deliğin durduğu bazı durumlarda, başka bir galaksi ilk ikisiyle birleşmeye başlayabilir ve beraberinde ek bir kara delik getirebilir. Blecha, “Güçlü bir üç vücut etkileşimine sahip olabilirsiniz” dedi. “Enerjiyi alabilir ve birleşme zaman çizelgesini büyük ölçüde azaltabilir.” Bazı senaryolarda, üç delikten en hafif olanı çıkarılır, ancak diğerlerinde üçü de birleşir.
Ufuktaki Testler
Şimdi görev, hangi çözümün doğru olduğunu veya birden fazla sürecin söz konusu olup olmadığını bulmaktır.
Alonso-Álvarez, yaklaşan pulsar zamanlama dizisi verilerinde kendi kendine etkileşime giren karanlık madde sinyali arayarak fikrini test etmeyi umuyor. Kara delikler son parsekten daha yakına geldiklerinde, öncelikle yerçekimsel dalgalar yayarak açısal momentumu kaybederler. Ancak eğer kendi kendine etkileşime giren karanlık madde söz konusuysa, o zaman parsek sınırı civarındaki mesafelerde enerjinin bir kısmını tükettiğini görmeliyiz. Alonso-Álvarez, bunun da daha az enerjili yerçekimi dalgalarına yol açacağını söyledi.
Hai-Bo YuRiverside'daki Kaliforniya Üniversitesi'nde parçacık fiziği uzmanı olan kendi kendine etkileşime giren karanlık maddenin savunucusufikrin makul olduğunu söyledi. “Bu, yerçekimsel dalga fiziğinden karanlık maddenin mikroskobik özelliklerini aramanın bir yoludur” dedi. “Bunun gerçekten büyüleyici olduğunu düşünüyorum.”
Avrupa Uzay Ajansı'nın Lazer İnterferometre Uzay Anteni (LISA) uzay aracı, 2035'te fırlatılması planlanan yerçekimsel dalga gözlemevi, bize daha fazla cevap verebilir. LISA, son günlerinde süper kütleli kara deliklerin birleşmesi sonucu yayılan güçlü kütleçekim dalgalarını yakalayacak. Pacucci, “LISA ile gerçekten süper kütleli kara deliklerin birleştiğini göreceğiz” dedi. Bu sinyalin doğası, son parsek problemini çözerek “yavaşlama sürecini gösteren belirli özellikleri” ortaya çıkarabilir.
Orijinal hikaye izniyle yeniden basılmıştır Quanta Dergisi, editoryal açıdan bağımsız bir yayındır. Simons Vakfı Misyonu matematik, fizik ve yaşam bilimlerindeki araştırma gelişmelerini ve eğilimlerini kapsayarak halkın bilim anlayışını geliştirmektir.
