Burundi Devlet Başkanı Evariste Ndayishimiye geçtiğimiz günlerde eşcinsel evliliğe karşı sert bir tirad başlattı, bunu “iğrenç bir uygulama” olarak kınadı ve dini sebepleri öne sürerek eşcinsel çiftlerin taşlanmasını savundu.
Muhafazakar Hıristiyan görüşleriyle tanınan Başkan, daha önce eşcinsellerin “sürgün edilmesi” ve dışlanmış muamelesi görmesi çağrısında bulunmuştu. LGBTQ+ haklarına karşı çıkan Batılı ülkeleri eleştirdi ve bu tür uygulamaları savunanların yardımını meydan okurcasına reddetti ve bu inançları benimseyen bireyleri yurtdışında kalmaya çağırdı.
Bu güçlü duruş, eşcinsel ilişkilerin hapisle cezalandırıldığı Büyük Göller ülkesinde yaygın olan muhafazakar Hıristiyan değerleriyle uyumludur.
Bu açıklama, LGBTQ+ haklarına ilişkin küresel söylemin, Papa Francis'in 18 Aralık'ta eşcinsel çiftlerin kutsanmasına ilişkin açıklaması gibi bazı dikkate değer gelişmelere tanık olması nedeniyle bir tepki olarak geldi.
Bu, Katolik Kilisesi'nin tutumunda sembolik bir değişime işaret etse de, Kilise'nin eşcinsel ve heteroseksüel evlilikler arasında net bir ayrım yaptığını belirtmek önemlidir.
Vatikan'ın “tek gerçek evlilik” doktrini, evliliğin herkes için hoş görülmesine rağmen Katolik dininde henüz tam olarak kabul edilmediği görüşünün altını çiziyor.
Ancak bu tür değişiklikleri küresel olarak uygulamak karmaşık bir çabadır. Vatikan'ın rehberliğine rağmen, zihniyette bir değişiklik yapma ve tüm Katolik topluluklarına önlemler dayatma becerisi zorlu görünüyor.
Birçok Afrika kilisesi halihazırda bu ilerlemelere karşı direnişlerinin sinyalini verdi. Örneğin Kamerun piskoposları, “Eşcinsel çiftlerin kutsanmasını resmi olarak yasaklıyoruz” diyerek herhangi bir değişikliği açıkça reddettiler. Benzer şekilde Togo, eşcinsel ilişki yaşayan bireylere açık olduğunu ifade etti ancak rahipleri bu tür çiftleri kutsamaktan kaçınmaya teşvik etti.
Bu dinamik, Katolik Kilisesi içinde LGBTQ+ sorunlarına ilişkin farklı bakış açılarını uzlaştırmaya yönelik devam eden mücadeleyi yansıtıyor ve özellikle Afrika gibi muhafazakar bölgelerde küresel doktrinsel değişimler ile bireysel dini toplulukların özerkliği arasındaki gerilimi gösteriyor.