Wired’in haberine göre,
Bu sistemin tamamı için bir sanat terimi var: ters lojistik. Plastik devriminin ilk 100 yılında, şirketler esasen müşterilere ürün püskürtüyordu; bu atomların tek yönlü bir hareketiydi. Başarılı geri dönüşüm, bu işlemin tersine yapılmasını, tamamen yeni bir beceri setini gerektirir. Eşyaları nasıl geri alırsınız? Hangi yeni ekonomi, teknoloji ve politikalara ihtiyacınız var?
Peki ya sosyal mühendislik? Müşteriler karar verebilir, Eh, 20 sent kimin umurundave şişelerini atıyorlar. Bu yüzden Infinitum şakacı bir şekilde teşvik edici reklamlar yayınlıyor. Bir tanesinde soyunma odasında bir tenis oyuncusunun çöp kutusuna bir şişe fırlattığını gösteriyor. Bir seslendirme, yeni bir şişe yapmanın bir top makinesini bir saatten fazla çalıştırmak kadar enerji gerektirdiğini belirtiyor. Koşarken aniden toplarla vuruluyor ve siper almak için eğiliyor.
Genel olarak, strateji işe yaradı. Norveç’te tüketiciler artık o kadar çevre bilincine sahip ki geri dönüştürülmüş şişelerden yapılmış içecekleri aktif olarak satın almayı tercih etmeye başladılar. Geri dönüştürülmüş PET, bakir plastikten 1,5 ila 1,75 kat daha pahalı olmasına rağmen, şişe üreticileri onu satın alıp kullanıyor.
Merak ettim: Plastik şişeleri bir şişeye dönüştürmek mümkün mü? tamamen kapalı devre mi? Her ülkenin bir Norveç çektiğini hayal edelim – politik olarak halüsinojenik bir “eğer”, elbette, ama oraya gidelim. Şişe üreticileri bu plastik molekülleri tekrar tekrar kullanmaya devam edebilir ve asla bakir plastiğe ihtiyaç duyabilir mi?
Tamamen değil. PET molekülleri tekrar tekrar geri dönüştürüldüğünde “sararmaya ve koyulaşmaya” başlıyor, Avrupa’lı bir şişe üreticisi olan Petainer’ın sürdürülebilirlik direktörü Michael Joyes böyle söylüyor. Sonunda siyaha dönüyorlar. Maddeyi “anti-sarı” kimyasallarla açabilir veya saf malzemelerle karıştırabilirsiniz. Ya da bu eski plastikleri Coca-Cola gibi içecekleri şişelemek için kullanabilirsiniz. Joyes, “İç kısmı da koyu, bu yüzden insanlar çok da umursamıyor,” diyor.
Yine de, tekrar tekrar geri dönüştürülen PET zamanla daha az kullanışlı hale gelir. Plastikteki polimer zincirleri kısalır. Akıllı kimya hileleri bunları uzatabilir ve bazı geri dönüştürücüler geri dönüştürülmüş PET’in sekiz defaya kadar kullanılabileceğini öngörüyor. AB mevzuatı, 2030 yılına kadar şişelerdeki PET’in yüzde 30’unun geri dönüştürülmesini zorunlu kılıyor ve Joyes bazı ülkelerin ve markaların çok daha yükseğe, yüzde 70 veya hatta yüzde 100 geri dönüştürülmüş PET’e çıkacağını öngörüyor.
Infinitum’un başarısından etkilendim. Ancak PET şişeler, kimyasal ve yapısal olarak geri dönüştürülmesi en kolay plastiktir. Temel olarak istek yeniden doğmak için (doğmadıkları sürece). Diğer birçok form daha serttir. Gıda kaplarını düşünün: Farklı geri dönüşüm süreçlerine sahip birkaç plastikten oluşabilirler. Pahalı! Geri dönüşümcüler, bir sürü farklı plastiğin bir fıçıya atıldığı ve çeşitli moleküllerin bir salata sosundaki katmanlar gibi ayrıldığı “kimyasal” geri dönüşümle deneyler yapıyorlar. Ancak şimdiye kadar kimyasal geri dönüşüm enerji yoğun. Plastik geri dönüştürülebilir, elbette, ancak çok maliyetli olur ve dağlarca CO yayar2bir çevre sorununu bir başkasıyla takas etmek.
Maldum daha iyimser. Infinitum’un PET geri dönüşümüne yönelik stratejisinin tüm plastikler için işe yarayabileceğini düşünüyor. İşin püf noktası, ambalajı yeniden tasarlamak ve böylece hemen hemen her şeyin ters satış makinesine atılabilmesini sağlamak. “Et için neden bir tepsi kullanmanız gerekiyor? Bir tüp kullanabilirsiniz,” dedi. İlgi çekici bir fikirdi, ancak bir satış makinesi için yeniden yapılandırılmış yiyecek ambalajlarının çılgın karmaşasını tam olarak hayal edemedim. İnsanlar, bir makineye tıkıştırmak için markete çiğ et artıkları olan boş tüpler taşımaya istekli olur muydu?
Dahası, her türlü geri dönüşümün kendine özgü yakıcı eleştirileri var. Bazı Amerikan çevre grupları plastik geri dönüşümünü çıplak bir yeşil aklama biçimi olarak görüyor. Geri dönüşüm oranlarının ABD’de ve Avrupa dışında düşük rakamlardan kurtulacağından şüphe ediyorlar çünkü çoğu politikacı ciddi cezalar koymayacak ve geri dönüştürülmüş plastiklerin kalitesi çok düşük olacak. Ve plastik gelecekte petrol şirketleri için büyük bir pazar olabileceğinden, bu şirketler muhtemelen toplumu ona bağlamak için çok çabalayacaklar.