Wired’in haberine göre,
Eğer ayakta durursan 2020 Cameron Peak Yangını’ndan sonra Colorado’daki Cache la Poudre Nehri kıyılarında gürleyen su siyah görünebilir. Bu kül ve kömürleşmiş toprak bulamacı, yaklaşık 170.000 kişinin yaşadığı aşağı akıştaki Fort Collins şehrine içme suyu sağlayan rezervuarlara doğru aktı. Su birkaç hafta sonra tekrar berrak görünse de, ABD Orman Hizmetleri Rocky Mountain Araştırma İstasyonu’nda araştırma biyojeokimyacısı olan Charles Rhoades, havzada yangından kaynaklanan kirleticileri hala gördüğünü söylüyor.
Son araştırmalar, bazı su havzalarının iyileşmeye başlamak Bir yangından beş yıl sonra, diğerleri kökten değişebilir ve yangın öncesi koşullarına asla tam olarak geri dönemeyebilir. Ve orman yangınları daha yaygın, çok daha büyük ve dünya ısındıkça daha uzun süre yanıyor hale geldikçe, hidrologlar, ekolojistler ve su yönetimi görevlileri yangınla kirlenmiş suyun insanlar ve ekosistemler üzerindeki sonuçlarını anlamak ve azaltmak için çabalıyor.
Sağlıklı bir ormanda, yerde çok fazla “çöp” bulunur: çam iğneleri, ölü yapraklar, döküntüler. Rhoades, “Bir sünger gibi davranır,” diyor. “Yağmur yağdığında, o tabakadan yavaşça geçer ve toprağa sızabilir.” Yangınlar toprağı kavurduğunda, o bitki örtüsünü ve organik maddeyi yakar ve geride erozyona karşı oldukça hassas çıplak bir manzara bırakır. Yağmur, toprağa süzülmek yerine yüzeyden hemen kayarak hızla hareket eder, toprağı alır ve onu akarsulara ve nehirlere taşır. Bu sadece tortu birikmesine neden olmakla kalmaz, aynı zamanda su kimyasını da bozabilir. Rhoades şunları buldu yüksek besin seviyeleriyüksek şiddette bir yangından yaklaşık 15 yıl sonra nehirlerde azot gibi. Bu besinler, içme suyu kalitesini doğrudan etkilemeseler de zararlı alg patlamalarına yol açabilir. Ancak diğer yerlerde, büyük bir yangından sonra manganez, demir ve hatta kurşun gibi ağır metallerin seviyelerinin arttığı ve bunun da su arıtma süreçlerini karmaşıklaştırabileceği gösterilmiştir.
ABD’nin batısındaki diğer bölgeler gibi Taos, Yeni MeksikaVe Santa Cruz, Kaliforniyaiklim değişikliği ve onlarca yıllık yangın söndürme uygulamaları nedeniyle orman yangınlarının sıklığı ve süresi arttıkça benzer sorunlarla karşı karşıya kaldı. 20. yüzyılın büyük bölümünde, ABD Orman Hizmetleri ve diğer arazi yönetim ajansları, ormanları korumak için en iyi yol olduğuna inanarak tüm yangınların yanmasını engellemeyi amaçladı. Ancak doğal olarak meydana gelen, düşük şiddetteki yangınlar, yakıt görevi gören yoğun çalılıkların ve ölü ağaçların birikmesini önleyerek orman sağlığını iyileştirir.
Washington eyaletindeki Whitman Koleji’nde çevre sosyoloğu ve profesör ve gönüllü orman yangını itfaiyecisi olan Alissa Cordner, “140 yıllık yangın söndürme çalışmalarının sonucunda arazide büyük bir yakıt birikimi var ve bunun sonuçlarının -şiddetli hava koşullarındaki artışlarla birleştiğinde- gerçekten yoğun yangın davranışı olasılığının eskiden olduğundan çok daha yüksek olduğunu biliyoruz” diyor. “Ayrıca ormanların yanında yaşayan ve orman-kentsel arayüzdeki yerlere göç eden daha fazla insanımız var.” Bir orman yangını su havzasını yakarsa herhangi bir belediye su kirliliği riski altındadır.
Rhoades, “Tüketiciler, perde arkasında olup biten tüm bu şeyleri nadiren bilirler,” diyor. Bir orman yangınından sonra, su sağlayıcıları, sakinlerin musluklarında bu etkileri deneyimlememesini sağlamak için yorulmadan çalışırlar; bu da Orman Hizmetleri, USGS ve yerel yönetim organları gibi arazi kuruluşları arasında iş birliği gerektirir. Düzenli su testleri yaparlar, tortu kontrol yapıları kurarlar ve bazen artan kirletici yüküyle başa çıkmak için su arıtma protokollerini değiştirirler.